بسیاری از معماران در برابر مدرنیسم مقاومت کردند و آن را خالی از غنای تزئینی سبک های تاریخی یافتند. همانطور که نسل اول مدرنیست ها پس از جنگ جهانی دوم شروع به مردن کردند، نسل دوم معماران از جمله پل رودولف، مارسل بروئر و ایرو سارینن تلاش کردند زیبایی شناسی مدرنیسم را با بروتالیسم گسترش دهند، ساختمان های با نمای مجسمه های رسا ساخته شده از بتن ناتمام. اما حتی یک نسل جوانتر پس از جنگ، مدرنیسم و بروتالیسم را به دلیل سخت گیری، استاندارد بودن، یکنواخت بودن و عدم توجه به غنای تجربیات انسانی ارائه شده در بناهای تاریخی در طول زمان و مکان ها و فرهنگ های مختلف مورد انتقاد قرار دادند.
زینت، در معماری، هر عنصری است که به شکلی صرفاً ساختاری، معمولاً برای اهداف تزیین اضافه می شود.